Fijne feestdagen

Eindelijk is ons gezin weer compleet. Wat heerlijk om de 'kinderen' weer voor even om mij heen te hebben. We genieten volop van onze zomervakantie. Was ik al verliefd op Buenos Aires doet Pipa in het noorden van Brazilië daar zeker niet aan onder. Hier zie ik mijzelf ook wel oud worden. Wat een geweldig relaxt sfeertje hangt daar. En de stranden ......allemaal zo verschillend, zulke mooie baaien en grillige kustlijnen en (nog) zo ongerept.

We zijn zojuist weer even terug in Sao Paulo aangekomen en reizen morgen alweer door naar Curitiba in het zuiden. Alle dagen zijn volgepland.

In het nieuwe jaar volgt dan wel een uitgebreid reisverslag. Voor nu ga ik nog even goed genieten van de feestdagen met mijn kroost.....qualitytime!

Vanaf deze plek wens ik al mijn bloglezers hele fijne kerstdagen en een geweldig, liefdevol maar vooral gezond 2019.

*klik op foto voor vergroting

Verliefd

Nog helemaal in zwijmel zit ik dit blog te typen. Ik voel me zo relaxt en krijg nog een warm en gelukzalig gevoel al ik eraan (terug)denk. De zon schijnt opeens iedere dag (echt waar) en alles ziet er mooier uit. Het voelt als thuis gekomen zijn. Wij horen bij elkaar. Hier wil ik nooit meer weg. Zoiets.....verliefd dus.

Ik heb altijd al een zwak voor dit continent gehad en echt, wonen in het Midden Oosten (Dubai) en in Azie (Bangkok) was zeker niet verkeerd, maar Zuid Amerika heeft gewoon iets. Brazilië is geweldig en ik word helemaal warm als ik aan Curitiba denk maar boy, heeft Buenos Aires toch mijn hart gestolen. Wat een fantastische stad! En die met recht haar naam eer aandoet. Wat een verademing in vergelijking met Sao Paulo. Zo'n schone, heldere, zuivere en stralend blauwe lucht. Een stad met prachtige architectuur, vol historie, de vele parken en groene brede lanen en bovenal vriendelijke mensen. Met heerlijk eten (steaks) en goede wijn. Overal terrasjes en gezelligheid. En de relaxte sfeer....zalig.

Wij verlieten SP met weliswaar 26 grd. maar het was bewolkt en het motregende wat. Wij kwamen aan met 24 graden en een stralend blauwe lucht en volop zon. Hier doen ze ook niet aan zomertijd dus de klok moest een uur terug en zo hadden we nog de hele middag voor ons. Omdat het een business trip voor Rob betrof stond er bij de luchthaven netjes een auto met chauffeur op ons te wachten en werden we in rap tempo naar het luxe Faena hotel in Puerto Madero gereden. Ook leuk voor mij om eens mee te maken. Geen gedoe met zoeken naar een taxi of Uber haha.

Eenmaal ingecheckt ontmoeten we wat collega's van Rob die al eerder gearriveerd waren waaronder collega Ulf uit onze Dubai tijd en Juan de Colombiaan die tijdens afgelopen de EK wedstrijden nog met zijn gezin bij ons in SP geweest is. Dus na gezellig even bijgekletst te hebben ben ik onze koffer gaan uitruimen op de kamer. Daarna hebben we samen een late lunch aan de kade van Puerto Madero genomen waarna Rob al een meeting had en ik mijzelf dus moest vermaken. Omdat dat de rest van de week ook het geval ging zijn ben ik op de hotelkamer mijn excursies en afspraken voor de komende dagen definitief gaan vastleggen en bevestigen. Omdat ik al twee keer eerder in BA ben geweest wist ik precies wat ik graag (nog een keer) wilde gaan zien. 's Avonds zijn manlief en ik bife de chorizo gaan eten in een van de vele restaurantjes aan de docks.

De volgende dag moest Rob al vroeg op voor een hele dag conference en besloot ik nog wat te luieren in bed alvorens te gaan ontbijten. Ik had slecht geslapen (de airco was 's nachts uitgevallen) en na dit aan de receptie doorgegeven te hebben ben ik, na het ontbijt, gaan wandelen in de omgeving om daarna mijn fitnessrondje af te maken in de gym van het hotel. Om 11 uur gedoucht en wel richting de andere kant van Puerto Madero gelopen waar bij het Hilton hotel een stop van de Hop On Hop Off bus is. Hier even gewacht totdat deze arriveerde om daarna in het zonnetje op het open dak te genieten van al het moois wat de stad te beiden heeft. I love, love this city! Het was volop lente, alles stond in bloei (nog van dat mooie, heldere frisse groen) in combinatie met die blauwe lucht en dan de stralende zon. Het geroezemoes van die warme Spaanse taal om je heen. Echt genieten!

theater Colon

Om 2 uur ergens uitgestapt en heerlijk op een terrasje van een grote farmers salade genoten. Nog een fles water erbij en een kop koffie toe en toen mocht ik omgerekend 8,35 euro voor mijn lunch afrekenen. Spotgoedkoop natuurlijk.Uiteraard gaf ik nog een fooi.

Daarna op een andere bus gestapt en de rondrit verder vervolgd totdat ik weer in Puerto Madera was. Hier op een ander punt uitgestapt en via de haven naar het hotel teruggelopen. Daar nog een uurtje bij het zwembad gelegen maar ik had inmiddels dorst gekregen en voor het water op de hotelkamer rekenden ze US 12. Dat vond ik van de gekke en ben dus bij een kleine supermarkt in de buurt wat water gaan halen. Toen ik om 19 uur terug was op de kamer bleek dat het kamermeisje net een flesje water (complementary) naast mijn bed had gezet. Omdat Rob ook een avondprogramma had ben ik mij gaan omkleden en met mijzelf uit eten gegaan. Tortilla met Argentinian beef strips (de tortilla niet gegeten), verse guacamole en salsa, water en kop koffie toe. Smaakte prima en wederom kostte dit een appel en een ei. Nog even geflaneerd over de kade, gezellig sfeertje daar met zulke vriendelijke mensen, en was ik om ca. 10 uur weer terug op de hotelkamer. Aardig rozig van hele dag buiten zijn, en het slechte slapen van de nacht ervoor, dook ik mijn bed in. De airco was inmiddels gemaakt en niet veel later kwam ook manlief 'thuis'.

ontbijtzaal/en een van de 3 restaurants in het hotel

het zwembad

De tweede dag stond ik ook redelijk vroeg op, al was Rob nog eerder vertrokken, want ik had een hele dag fietsen geboekt. Volgens Google maps was het verzamelpunt relatief dicht bij en besloot ik te er heen te gaan lopen. Helaas bleek dat er wegwerkzaamheden waren waardoor ik een heel stuk moest omlopen maar drie kwartier later kwam ik dan toch nog net op tijd bij het kantoor van Biking Buenos Aires aan. Samen met nog 4 andere toeristen (2 Amerikaanse vrienden en een ouder US stel)  waren we klaar voor een gezellig sportief dagje. Onze Nederlandse gids Olaf was onderhoudend, wist veel te vertellen en had leuke insider tips en goede info. We hadden een stop in een park waar we, al picknickend, mate dronken en alfajores met doce de leite en kokos aten, we stopten bij een empanada stand en kregen een slok coca Fernet,  en aten bij een food truck/stand een heerlijk broodje (voor mij geen broodje) bondiola completa. Voor mij de versie met varkensvlees met kaas, ei, salade, salsa, kimchi en pimento. Zalig. En uiteraard kregen we voldoende water. De  zon scheen uitbundig, de temperatuur was uitstekend, al stond er wel wat meer wind waardoor het in de schaduw soms wat kouder aanvoelde. Maar daardoor een perfect dagje om de hele dag buiten te zijn. Er is hier zoveel te zien en het fietsen is heel goed te doen. BA heeft veel fietspaden of aparte fietsstroken en is i.t.t. Sao Paulo nagenoeg vlak. Vooral de rit door het ecologisch park vond ik geweldig. Daar ging zo'n rust vanuit. Kortom zo'n fietstocht is een aanrader.

Eenmaal weer terug bij het kantoor van Biking Buenos Aires kregen we nog een laatste flesje water aangeboden en nog wat extra tips over de stad. Na afscheid genomen te hebben van het groepje en de gids ben ik op mijn gemakje teruggelopen naar het hotel. Maar eerst heb ik onderweg nog een ijsje genuttigd op een wederom gezellig terrasje en genoten van alles om mij heen. Die sfeer..... zucht. Heb ik al gezegd dat ik helemaal verliefd ben op deze stad?

Terug op de hotelkamer ben ik gauw gaan douchen. Nadat ik weer helemaal fris en fruitig was bleek het inmiddels half 8 te zijn en rommelde mijn maag toch wel een beetje. Dus wederom richting de docks met haar vele uitgaansgelegenheden geslenterd en daar een heerlijk stuk zalm gegeten met gegrilde groenten. Overal krijg je trouwens een mandje met knapperig verse (stok)broodjes en tapenade vooraf neergezet maar die heb ik steeds beleefd afgeslagen. Ik moet toch een klein beetje mijn 'dieet' blijven volgen en als zoiets dan op tafel voor mijn snufferd staat kan ik er niet vanaf blijven. Afijn, ook hier weer koffie toe genomen en ben ik nog even blijven zitten wat lezende en foto's bekijkend op mijn telefoon. Rob had een cultureel avondje met diner-tango show en aangezien ik zo'n show al twee keer heb gezien had ik dus geen haast om terug naar de hotelkamer te gaan.

Dan is het donderdag en dit is de laatste dag van Rob's conference en 's avonds is hij vrij. Maar ik heb de hele middag en avond afgesproken met Colombiaanse vriendin Ligia, die ik nog ken uit Curitiba. Zij woont en werkt hier alweer een aantal jaren. Dus mijn eega moet zich vanavond maar zien te vermaken terwijl deze dames op stap gaan.
Na het ontbijt besluit ik niet bij het zwembad te gaan liggen zoals mijn eerste plan was, maar om mijn sportkleding weer aan te trekken en richting het ecopark te wandelen. Hier was het gisteren tijdens de fietstocht zo heerlijk dat ik daar graag de ochtend wil door brengen. En dat was absoluut een goede beslissing. Zo heerlijk rustig en ik zag zelfs wildlife zo voor mijn voeten voorbij kruipen.

Na ruim twee uur in het park gelopen te hebben loop ik via de andere kant het park uit terug richting het hotel.
Daar kleed ik mij om en wacht op Ligia. Die arriveert al snel en samen rijden we de stad uit richting greater area of Buenos Aires naar een grote shoppingmall waar we uitgebreid gaan winkelen. Daarna laat ze mij die omgeving daar zien (doet meer 'dorps' aan met grotere villa's voor expats) en gaan we ergens gezellig koffiedrinken. We vergeten de tijd en opeens moeten we terug naar Palermo waar zij woont en daar in de buurt een tafeltje heeft geboekt bij een Italiaan. Gelukkig eet men ook hier altijd laat haha. En al etende kletsen we verder. Omdat het al laat is en de alcohol vloeit wordt haar vriend opgetrommeld die ook aan schuift en onze BOB wordt. Ik opperde al dat ik rustig een Uber terug naar het hotel neem maar daar wilden ze niets van weten. We blijven nog wat hangen en als het dan toch echt de hoogste tijd wordt om terug te gaan (zij moeten morgen tenslotte nog werken) wordt er onderweg nog even gestopt bij 'the best ijssalon in town' -die tot diep in de nacht geopend is- en waar ik absoluut het Dolce de Leite ijs moet proberen. Er wordt vervolgens een halve kilo ijs(!) besteld in div. smaken zodat ik ook wat kan meenemen voor manlief. Die verras ik dan ook 's nachts op bed met een hele grote beker ijs ;-)

En dan is het vrijdag en is mijn hardwerkende man ook vrij. Eindelijk ontbijten we samen en gaan dan naar buiten. Rob wil graag wat van de omgeving zien en ik neem hem weer mee naar het Eco park. Ook hij moet deze oase van rust ervaren. We lopen samen een groot rondje door het park en genieten van al het moois.

Terug in het hotel checken we uit, nemen afscheid van een paar collega's en pakken een Uber naar het Etoile hotel in Recoleta. In dit hotel hebben we al een keer eerder gelogeerd en het ligt recht tegenover de begraafplaats waar o.a Evita Perron begraven ligt. Zeker de moeite waard om daar eens te gaan kijken. Ik heb zo'n rondleiding al een keer gedaan tijdens een van mijn vorige bezoeken aan BA. 

Anyway, tijdens het verlaten van de Uber maak ik waarschijnlijk een verkeerde beweging en heb ik opeens een stekende pijn achter mijn linker knie die daarna ook direct dik wordt. Zucht. Ouderdom komt met gebreken, en mijn knieën zijn na die twee ongevallen nooit meer zo stabiel geworden. Strompelend loop ik het hotel binnen waar we inchecken en onze koffers achter laten. De kamer is nog niet klaar. Geeft niets, we gaan gewoon gezellig lunchen op een van de vele terrasjes hier op het plein. 

Hier blijven we een hele lange tijd zitten en gaan dan tegen 4 uur weer naar het hotel. De kamer is klaar en we hebben er eentje met balkon en uitzicht op de begraafplaats. Rob gaat nog een uurtje zon pakken op het dakterras van het hotel en ik duik met een boek op bed, met een natgemaakte handdoek om mijn knie. 's Avonds eten we een zalige Argentijnse biefstuk met grote salade bij een steakhouse om de hoek en wandelen we daarna wat door de buurt. Helaas werkt mijn knie echt niet mee en besluiten we om terug naar het hotel te gaan. Komende week hebben we vakantie en gaan we reizen met de kinderen en dan wil ik wel graag mobiel en goed te been zijn. Dus die knie moet nu rust hebben.

Zaterdag had ik nog het e.e.a. gepland om te gaan bekijken maar gezien mijn knie, die nog steeds aanvoelt alsof er iemand met een mes van achteren insteekt, besluiten we om bij  het hotel te blijven. We genieten even op het balkon van het uitzicht en gaan dan heerlijk een paar uur in de zon op het dakterras liggen. Daarna pakken we alvast in, checken gelijk maar uit en laten de koffers weer achter bij de receptie.

Dan is het tijd om (laat) te gaan lunchen en ook dat doen we weer op een terrasje in de buurt. Zo veel keus. We delen een smakelijke salade, Rob neemt nog een wijntje erbij en zitten heerlijk in het zonnetje. Ik zit hier zo lekker, in goed gezelschap, wat wil een mens nog meer? Maar ja, begin van de avond gaat onze vlucht dus we moeten toch echt de koffers gaan ophalen, een taxi regelen en richting de luchthaven. Bah, ik wil helemaal niet weg. Het is dat ik de kinderen overmorgen eindelijk weer ga zien en wij dan naar het prachtige, tropische paradijsje Pipa gaan en Rob mij heeft beloofd dat we hier absoluut nog een keer terugkomen. Kijk daarom houd ik van die man. Ik ben zo verliefd op...... Buenos Aires.

Boodschap

Goh wat een azijnpissers bestaan er toch. Van die mensen die al het plezier uit je leven zuigen en negatief zijn tot op het bot.
Van de week kreeg ik weer zo'n reactie op een ouder logje. Vol kritiek, hoe slecht mijn schrijfstijl wel niet is, taalkundig volledig onjuist en bovendien vol commentaar op hetgeen ik geschreven had. Ik zou onwaarheden vertellen?? En zelf reageer je, heel laf, dan anoniem! Pleurt op zeg, lees hier dan lekker niet.

Ik heb nooit gepretendeerd een goede schrijfster te zijn. Bovendien schrijf ik in spreektaal en is dat inderdaad grammaticaal niet correct of volgens de regels van Van Dale of het Groene boekje. Ik beschrijf de dingen zoals IK ze beleef, met de nodige humor en vooral met enige zelfspot. Ik ken echt wel mijn tekortkomingen. Ben een positief mens en mijn glas is altijd half vol. Ik ben wel meer een realist dan de optimistische avonturist. En ja, dat laatste is ook geen bestaand woord volgens Van Dale.
Ik ben dit blog ooit begonnen voor het thuisfront om hen op deze wijze op de hoogte te houden over onze avonturen 'over the border'. Maar kreeg vervolgens ook leuke reacties van onbekenden en andere expat bloggers die mij weer een kijkje in hun 'buitenlandse keuken' gunden. Hele (virtuele) vriendschappen zijn zo ontstaan. Erg leuk en gezellig.

Anyway, ik sta absoluut open voor kritiek, goede adviezen of andere meningen op dit blog maar het gewoon afzeiken (en agressief op de man, euh vrouw spelen)  daar kan ik helemaal niets mee. Het draagt nergens aan bij en zulke reacties worden dan ook direct verwijderd.

"If you don't have anything nice to say don't say it at all"

Betekenis 'boodschap'

bood·schap (de; v; meervoud: boodschappen)1opdracht tot het overbrengen van een mededeling, een brief enz.2mededeling, bericht: een bep. boodschap uitdragen een opvatting verkondigen; daar heb ik geen boodschap aan daar heb ik niets mee te maken3het kopen van huishoudelijke artikelen: boodschappen doen4(eufemisme) zijn behoefte: een grote boodschap doen poepen; een kleine boodschap doen plassen, urineren

Zo mijn tirade is over. Dat lucht op. De boodschap (1+2) is duidelijk. Nu verder met het eigenlijke blogje wat ik wilde schrijven (3), zie titel:

Boodschap(pen doen).

Bij elke verhuizing is het weer waar kan ik hier mijn boodschappen doen?  Waar vind ik de juiste supermarkt en kan ik er de producten kopen die ik nodig heb? Hoe noemen ze deze hier en wat verkopen ze nog meer?  's Lands wijs, 's lands eer.

Boodschappen doen is een van de huishoudelijke taken waar ik geen hekel aan heb. Ik winkel graag en probeer mijn eten te kopen daar waar de locals ook hun spulletjes halen.Voor mij is het gelijk een vorm van integreren en ik vind het bovendien leuk om de lokale groentes of het exotisch fruit uit te proberen. Al heb ik vaak geen idee wat ik ermee kan doen of  hoe 't klaar te maken. Gelukkig hebben we tegenwoordig internet en is een bereidingswijze zo gevonden. Hoewel dat bij mij nog geen garantie is voor een goed eetbaar resultaat.
Wat dat betreft ben ik dolblij met een man die, als het even kan, de kok in huis is. Met zijn Indonesische roots zit kokkerellen in z'n bloed. Ik weet na al die jaren nog steeds niet hoe iets pittig genoeg te maken. Zeker niet als het om verse  kruiden en specerijen gaat. Ik ben (tegenwoordig was) meer van de zakjes en kant en klare potjes. En in een nieuw land is het altijd weer een hele uitdaging om die te vinden. Toen de kinderen nog thuis woonden was het ook altijd een hele klus om voor hen boodschappen te doen. Lees: het juiste zoete broodbeleg (hagelslag, pindakaas, muisjes) of het goede snoepgoed en lekkere chips te vinden. Elk land heeft tenslotte zo zijn eigen smaakjes*. Ook wel leuk om telkens weer iets anders uit te proberen en soms, heel soms, vonden onze kinderen dat zelfs lekkerder. Maar het bleef altijd groot feest als er visite langskwam met al dat Nederlandse lekkers in hun koffer. Speculaas, stroopwafels, drop en Hamka's en paprika chips. En kaas!! Echte Hollandse kaas, nergens zo lekker (en lees: betaalbaar).

Ik doe mijn boodschappen altijd bij verschillende winkels want elke supermarkt heeft zo zijn eigen assortiment. En omdat ik hier geen auto heb haal ik alles het liefst bij mij in de buurt. Wat dat betreft zijn er genoeg winkeltjes in onze wijk. Er is een hele grote Carrefour wat verder weg en daar kom ik heel af en toe maar eigenlijk hebben alle winkelketens wel een kleiner filiaal hier waar wij wonen. De Pão de Açúcar en Supermercado Madrid verkopen redelijk veel geïmporteerde Amerikaanse en Europese producten en de YaYa en Hirota Food Super hebben een Aziatisch assortiment. Verder verkoopt de bakker bij ons om op de hoek nog heel wat aan zuivelproducten en aanverwante artikelen en is de Dia% (een soort mini Aldi) altijd dichtbij voor een snelle (vergeten) aankoop. Op 3 dagen in de week, op verschillende locaties maar allemaal op loopafstand, is er een grote versmarkt waar het ook gezellig winkelen is. Tot slot is er nog de Varanda supermarkt op de parterre van Shopping Patio Paulista. Deze winkel heeft heel veel geïmporteerde producten en verkoopt bovendien veel kruiden van Bombay Herbs&Spices. Nu hoef ik daarvoor dus niet meer naar het centrum.

En al deze winkels hebben speciale acties en aanbiedingen voor vaste klanten. En als echte Hollander wil ik natuurlijk overal die korting meepakken. Kreeg je vroeger nog allerlei pasjes en  klantenkaarten aangeboden tegenwoordig werken ze overal met een handige app voor op je telefoon. Scheelt behoorlijk wat ruimte in je portemonnee.

Sinds kort is hier in de buurt Mercado Suadavel d'Raiz ('n gezondheids- en biologische supermarkt) geopend. Daar vind ik behoorlijk veel goede en ook nog betaalbare producten. Ik ben sowieso de laatste tijd meer bezig met een gezondere levensstijl, andere voeding en meer sporten. En heel langzaam gaan de kilootjes (en cm's!) eraf. Slowly but steady! En ik voel me er prima bij.
In deze heath store heb ik dan eindelijk de echte boerenkool (couve Kale) gevonden. Zoals wij die ook in Nederland kennen. Heerlijk voor in groene shake en in de oven als crispy chips. Zelfs als lekkere stamppot ware het niet dat ik nu weinig tot geen koolhydraten meer eet. Dus i.p.v. aardappelen heb ik het klaargemaakt met bloemkoolroosjes. En dat smaakte prima. Ik word zowaar nog een keukenprinses haha.

Eergisteren mocht ik ook weer in de keuken aan de slag. De laatste INC board meeting van het jaar had plaats en werd deze keer gecombineerd met een potluck pre Christmas lunch. Iedereen kookte een recept uit een oud INC kookboek en bracht dat dus mee.

Mijn honey spiced chicken was lekker, al bleek hij niet zo heel erg spicy. W.d.b. mocht er toch wel wat meer garam masala in. En ik had nog wel zo keurig het recept gevolgd :-)

Afijn, ik heb dus overal wat van gegeten maar wist me nog redelijk te beheersen.
Komende week zitten wij in Buenos Aires.....land van de gaucho en steaks....Mmmmmm.

*NB: Inmiddels hebben de smaakpupillen van de kinderen zich aangepast. Deze zijn duidelijk beïnvloed door de culturen van alle landen waar zij gewoond hebben. Bovendien zijn het ook betere koks dan hun moeder geworden en experimenteren zij graag in de keuken. 

Lang weekend

Wat heerlijk, 'opeens' blijken we vrij te zijn (althans Rob) en hadden wij een erg lang weekend samen.

Afgelopen donderdag was een nationale feestdag (Republic day) in Brazilië en morgen is het Black Awareness day. Ik hoorde zo om mij heen dat veel expat gezinnen tripjes naar Chili, Peru of binnen Brazilië hadden geboekt omdat de internationale scholen die tussenliggende vrijdag en maandag ook dicht waren waardoor er een erg lang weekend ontstond. Zonder schoolgaande kinderen ben ik er een beetje uit en ik wist niet beter of Rob was alleen donderdag en dinsdag vrij, maar verrassing, het bedrijf sloot ook tot woensdag haar deuren. Dus manlief was opeens 6 dagen vrij. Had ik dat geweten dan had ik ook nog een reisje gepland. Geintje! Want op dinsdag vliegt Rob al naar Recife en is daardoor die dag niet echt vrij. Bovendien komen wij net terug van een trip naar Curitiba en gaan wij over 2 weken een week naar Argentinië. En terwijl Rob de eerste dagen dan moet werken ga ik lekker de tourist uit hangen en heb ik ook met een Argentijnse vriendin uit mijn Curitiba tijd afgesproken.  Daarbij staat ook onze zomervakantie al voor de deur. Me dunkt, genoeg uitjes in het verschiet.

Dus een paar dagen samen gewoon 'thuis' in Sao Paulo was ook niet verkeerd. De temperatuur werkte in elk geval fijn mee en de zon liet zich van zijn of haar goede kant zien. Nu deze heerlijke goudgele bol zo vlak voor de zomer steeds hoger komt te staan geraken de zonnestralen in de ochtend precies tussen de omliggende flatgebouwen zo bij ons zwembad. Dus wij hebben de afgelopen dagen ons zomerkleurtje een beetje bijgewerkt. Helaas hebben we nu weer regen.

Dinkel is ook blij dat het baasje een paar dagen vrij is want er wordt heel wat afgewandeld. En je kon, zeker afgelopen donderdag, merken dat het een vrije dag was want wat was het enorm stil op straat. Nagenoeg geen verkeer. Hieruit blijkt dat Sao Paulo eigenlijk altijd 'buzzing' is. Er is een continue zoemend geluid van verkeer op de achtergrond. Dit blijft ook zo lekker hangen tussen al die flatgebouwen. Normaliter valt mij dat overigens niet erg op, maar na ons bezoek aan Curitiba bleek al hoeveel rustiger het daar is. En nu op weg naar het Ibirapuera park was het zowaar een oase van rust. Je hoorde als het ware de natuur ontwaken en de vogeltjes in de bomen er lustig op los kwetteren.

Die kwetterden waarschijnlijk ook vanwege de 'indringers' in hun huis. Overal in het park waren mannen bezig om kerstverlichting op te hangen. En ook voor het park werd een grote stellage in de vorm van een kerstboom opgebouwd. Die zal straks helemaal verlicht zijn. Wat gezellig en sfeervol allemaal. Überhaupt zijn ze hier vroeg met alle versieringen en zie ik overal in de buurtwinkels, bij  appartementsgebouwen en lokale schooltjes al kerstverlichting hangen.

  snoertjes van de kerstverlichting ontwarren

Verder gingen wij weer eens een keer ouderwets samen naar de bioscoop; Bohemian Rhapsody over het leven van Freddy Mercury en de band Queen. Leuke film met heerlijke muziek. Daarna bleven we gelijk maar hangen in de Mall en hebben wij bij Outback samen een heerlijke steak gedeeld.

Rob moest toch nog het e.e.a. werken thuis en ik heb een beginnetje gemaakt met het (her)schrijven en publiceren van mijn boek.
De afgelopen weken had ik al mijn online foto's gesorteerd en hersteld (na een complete computer reset en herinstallatie was ik veel foto's kwijtgeraakt - lang leve back up- en stonden allerlei mappen door elkaar) en daarmee een nieuw fotoboek over Bangkok gemaakt en deze laten drukken. Rob heeft die vorige week uit Nederland meegenomen. Dus alle fotoboeken series zijn nu compleet.

Nu dus nog het laatste weblogboek "Over the border Bangkok". Helaas is ook hier met het exporteren van de weblogbestanden iets fout gegaan (?). De blogteksten lopen in elkaar over, en soms zonder foto's erbij, en krijg ik het niet meer aangepast. Er zit dus niet anders op dan veel blogjes over te schrijven en de foto's weer toe te voegen. Maar dat houdt mij lekker bezig. Het streven is om een proefdruk in december klaar te hebben zodat Michou deze met kerst mee naar Brazilië kan nemen voor verdere editing. Dus Wim, ik ben nu echt bezig. Wordt vervolgd.

De eerste twee delen

Maar nu eerst nog even lekker genieten van onze vrije dagen samen. Morgen als Rob 'em weer is gevlogen ga ik nog een keertje naar de film: Fantastic Beasts 2, The crimes of Grindelwald. Mijn ega vind dit genre toch niets en tja dochterlief woont deze keer te ver weg om ook deze movie samen met haar moeder te gaan zien. En dus ga ik gewoon gezellig alleen. Me , myself and I.

Fijne week allemaal.

*Voor vergroting klik op de foto.