31 juli 2013

Sleuteloverdracht

Yeah, we zijn de trotse eigenaren van een appartementje op de grens van Loosduinen/Kijkduin.
Eindelijk heb ik de sleutels van ons toekomstige paleisje in ontvangst mogen nemen EN kon ik de woning met eigen ogen aanschouwen.
 
Op dinsdag vloog ik naar Nederland alwaar ik opgewacht werd door mijn ouders. Uiteraard reden we eerst langs ons a.s. huisje, even kennismaken als een soort voorproefje, en reden we daarna door naar hun eigen huis. Die wonen straks dichtbij!!! Daar op Kijkduin was het een en al gezelligheid en een drukte van belang. Het was dan ook prachtig weer en ik had duidelijk de zon en hitte uit Thailand meegenomen. Dus na een lekkere maaltijd op hun balkon, genietend van alle bedrijvigheid van de strandgangers hebben we lang zitten natafelen. Ik dook dan ook, enigzins positief gespannen, veels laat mijn bedje in.
Want de volgende dag was het zover; het tekenen van de akte van levering bij de notaris en mijn dan eigen huissleutels in ontvangst nemen. Voor de afspraak bij de notaris hadden we ook nog met de makelaar bij de woning afgesproken voor de laatste bezichtiging/ eindcontrole en het noteren van alle meterstanden. Mijn ouders kwamen gezellig mee en eenmaal de officiele eigenaresse van een woning in de 'Chinese Muur' gingen we opnieuw naar het appartement en trokken we in mijn eigen keuken een fles bubbels open.











De woning was precies wat ik me ervan voorgsteld en op de foto's gezien heb. Uiteraard moet er nog wel het e.e.a. aan opgeknapt worden maar de ruimte viel me allerzins mee en vooral de locatie is......TOP! Veel groen (parken) om ons heen, hondenuitlaat mogelijkheden te over (hondenwei in het park t.o ons huis en op het strand bij de nieuwe mui mogen nu het hele jaar honden los lopen) en het mooist van alles...nog geen10 min fietsen van de duinen en het strand. 


En dat was goed te merken nu juist een hittegolf Nederland trof en de wegen naar het strand vol stonden. De strandgangers stonden zelfs bij ons appartementencomplex in de straat geparkeerd. Wat ben ik blij dat wij eigen parkeergelegenheid bij ons huis hebben en ook nog een garage erbij gekocht  hebben. Al zal die laatste wel vooral gaan dienen als storage gezien de vele meubelen en spullen die wij de afgelopen 11 jaren hebben euh, verzameld ;-).
 
De dagen erna stonden vooral in het teken van huis leeghalen, (onder)vloerbedekking, zeil  en afdekplinten verwijderen, beginnetje maken met behang aftrekken, plavuizen beetje wegbikken (kijken hoeveel werk dat is), huur boiler laten verwijderen en ophalen, verhuisinfo doorgeven aan energie- en watermaatschappij en o.a. kennismaken met buren en VvE. Uiteraard veel foto's gemaakt en iedere dag geskyped met Rob om indrukken en verbouwingsmogelijkheden te bespreken. Hij had het huis tenslotte alleen maar 'aangekleed ' gezien.
 
Ook diverse DHZ en sanitair/vloerspecialisten bezocht om ideeën voor de vloeren, badkamer, toilet en wandtegels op te doen. Ging ik gezellig lunchen met mijn moeder aan het water bij de Bonte Haas en kwamen mijn schoonouders op visite en de woning bekijken, mijn schoonzusje Marjan en haar vriend kwamen langs, ging ik nog even een uurtje op verjaardagsvisite bij een neef en kwam mijn zusje met haar gezin nog een paar dagen met hun camper bij mijn ouders op bezoek. We gingen gezellig uit eten bij Mamaris op Kijkduin boulevard en uiteraard bekeken zij mijn nieuwe stekje ook.
 
 
Op maandag, eind vd middag sprak ik af om met mijn vriendinnetje Daan op het strand wat te eten en hebben we heerlijk een paar uur gelounched op het terras van een strandtent terwijl haar dochtertje zich aan de branding met een vriendje vermaakte. Zoo gezellig en met zulk heerlijk weer. Wat is Nederland dan mooi en 'vertrouwd'.
 
En toen was het alweer tijd om terug naar Bangkok te vliegen. Het was een korte maar effectieve week geweest en nu kunnen we op ons gemak een plan de campagne opstellen en komend jaar ons paleisje (laten) opknappen.
 
Nog wat foto's:





 

 

Dit wordt echt een paleisje. Wacht maar af totdat de verbouwing achter de rug is.  Dus over een jaar woon ik weer in mijn geboortestad. Joepie!

Enne, mam en pap bedankt voor de gastvrijheid, hulp en vooral het sjouwen. Want zij hebben gisteren samen al het afval naar grofvuil gebracht. Wat een klus met die hitte. Toppie!


 

15 juli 2013

Life goes on...

Zo na een weekje 'apparaten pech' was het verder rustig in Huize Kemper. Mats laptop spookt, soms doet het scherm het opeens weer en het volgende moment valt hij uit en gaat dat ding weer op zwart. Schiet mij maar lek.

De afgelopen dagen heb ik eindelijk tijd vrij gemaakt om aan mijn 2e weblogboek, 'Over the border Dubai', te werken en is de proefdruk inmiddels gereed. Pfff wat een karwei, 4 jaar blogs en foto's verwerken. Nu maar hopen dat er minder typfouten in staan dan in het eerste boek (die inmiddels aangepast zijn) en als het goed is ligt het boek klaar bij mijn ouders als ik morgen naar Nederland vlieg.

Ook ben ik erg druk (lees: stressvol) geweest met de laatste zaken t.b.v. afhandeling koophuis. Uiteraard bleek op het allerlaatste moment dat er nog een gelegaliseerde volmacht ontbrak en natuurlijk was Rob tot gisteren op reis zodat ik die niet kon bereiken. Maar ik moet zeggen dat de notaris mij erg te wille was en alles is nu toch geregeld. A.s. woensdag is de oplevering en sleuteloverdracht. Spannend allemaal!

Daarnaast was ik ook druk met het plannen en regelen van de bootoverdracht. In september loopt het chartercontract van de Curitibana af en de tijd begint nu toch wel te dringen. Om alles definitief op onze naam te krijgen en het zeiljacht daadwerkelijk officieel 'in ontvangst te nemen' moet er behoorlijk veel papierwerk getekend en gelegaliseerd worden. Zo fijn die Griekse bureacratie. En we we zullen toch ook tickets naar Athene moeten boeken en zeiltijd (lees: vakantie Rob) inplannen. Afijn, natuurlijk liep het hier ook anders dan verwacht (miscommunicatie mijnerzijds) en blijkt bovendien dat het jacht niet in Athene ligt maar als laatste charterbases Skiathos heeft. Dat is wel een stukje verder (om)varen. Want voor de winter hebben we een stalling in Messolonghi marina gereserveerd. Varen we weer door het Kanaal van Korinthie net als 5 jaar geleden. Bovendien moet de boot hoogstpersoonlijk geinspecteerd worden alvorens de laatste documenten naar het Griekse scheepskadaster gestuurd kunnen worden, en mag de boot zolang dan niet verplaatst woden. Zucht... En uiteraard hebben we geen zin (en geld meer -_-) om 2x naar Griekenland te vliegen. Maar ook chartermaatschappij Kiriacoulis kwam ons erg tegemoet. Niet altijd was ik even te spreken over hun medewerking (althans die van hun locale base manager) moet ik zeggen dat ze dit maal erg cooperatief waren. Complimenten! Dus ook hiervoor kan ik nu de laatste stappen in gang gaan zetten.

Dan had gisteren, 14 juli, mijn hubbie het al 24 jaar met mij uitgehouden, in huwelijkse band dan. Wij kennen elkaar al ruim 30 jaar. Pfff de tijd vliegt. Maar ook ik ben nog steeds gelukkig met hem ;-).
 
Zoals een kennis gisteren zo mooi opmerkte: jullie huwelijk is standvastiger dan jullie woonadressen haha.
 
Vandaag werkt Rob thuis (kwam gisteren pas in de middag thuis uit Zuid Afrika) en klussen we wat in huis. Draai ik de laatste wassen en ga vast mijn koffer in pakken. Ook een boodschappenlijstje voor hier en in  NL klaarmaken en dan vlieg ik morgen voor een weekje naar ons kikkerlandje en ga ik eindelijk met eigen ogen ons a.s. paleisje zien.
Ik heb er zo'n zin in!

1 juli 2013

Soms zit het mee en soms zit het tegen

Ik kreeg al commentaar dat er zo weinig geblogd werd en inderdaad pleit ik schuldig. Het Fb-en of twitteren gaat nu eenmaal gewoon sneller.
Nu het vakantie is (volgens zoonlief heb ik altijd vakantie) gebeurt er weinig en is het aardig stil hier op straat. Ik ben wel weer wat aan het sporten geslagen in het compound Clarck Hatch fitnesscenter en volg nu ook met twee achtergebleven Hollandse vriendinnen Thai boxing-  en body sculpture lessen. Pfff, wat een crime. Ik heb er nog steeds spierpijn van.

Manlief was en is weer aan het reizen en is dus niet veel aanwezig. De komende twee weken zit hij in Nigeria en Zuid Afrika en doet ergens tussenin ook Dubai aan. De week dat hij even thuis was hebben we (althans Rob, ik en Mats) onze residence visa weer voor een jaar verlengd. Altijd feest zo'n dagje immigration.
Michou hoeft er niet meer bij te zijn want zij moet nu ze 20 jaar is geworden een Education Visa (studentvisa)  aanvragen en mag niet meer gesponserd worden door haar ouders. Dus mevrouw is op/met de universiteit bezig om de juiste papieren en formulieren te verzamelen. Dit weekend hebben we met haar nieuwe pasfoto's gemaakt en nu moet ze alleen nog een handtekening van haar landlord en kopie huurcontract van haar kamertje krijgen en dan kan ze a.s. vrijdag haar visa omzetten. Vanuit de universiteit vertrekt er een busje naar het immigratie bueau dus dat is keurig netjes geregeld.

Dochterlief moet nog ca. 2,5 weken leren, waarvan 1 week finals, en dan zit voor haar het 2e studiejaar erop. Maar Michou heeft met al die fieldtrips die ze de laatste tijd heeft gemaakt soms al het gevoel op vakantie te zijn. Vorige week was ze 5 dagen met het vak Substainable Development naar het eiland Koh Tao.  Super enthousiast WhatsApp-te Michou foto's en een filmpje


En het weekend ervoor was ze naar een eilandje in de buurt Pattaya geweest waar ze voor Marine biology een bepaalde vissoort moesten tellen en iets met koraal moest meten. Tja zulke fieldtrips zijn nog eens wat anders dan een veldonderzoek op de Ginkelse Hei.

 
Zoonlief zit hele dagen op z'n kamer, lang leve X-box en internet, want nu na 2 weken zijn echt al zijn vrienden gevlogen. Het is dus erg saai, vooral nu Mats dus niet is ingedeeld voor summerschool  deze 1e sessie. En eerlijk gezegd denk ik niet dat hij de 2e sessie gaat doen want hij is nogal 'pissed off'. Hij had zich juist aangemeld voor de 1e periode want dan zijn toch al zijn vrienden op vakantie. Nu zit hij verveeld thuis. Die latere periode heeft hij andere plannen en komen een paar van zijn vrienden alweer terug.
Verder was hij zowiezo 'over de zijk' (en hij niet alleen..wij ook!!!) want voor de 2e keer in korte tijd 'brak' het scherm van zijn Apple Macbook. Verscheen er eerst alleen een barst in het glas ging vorige week zijn scherm helaas toch op zwart. Wat er deze keer gebeurd is blijft vaag en giswerk. Mats blijft bij hoog en laag beweren dat die barst er opeens in zat toe hij zijn laptop op school uit de beschermhoes/case haalde. De vorige keer liet onze zoon zijn laptop vallen en was duidelijk wat de oorzaak van dat kapotte scherm was. Daar was hij ook heel eerlijk in. En toen we toendertijd vernamen hoe duur het vervangen van zo'n LCD scherm was besloten we om dan maar een nieuwe Macbook te kopen. Die was weer ietsje sneller en dan hadden we weer gewoon een jaar garantie. Nu is die laptop 1 jaar en 2 mnd oud en voila...weer een kapot scherm en natuurlijk net buiten de garanie. (Blijkt uberhaupt dat op het beeldscherm geen garantie zit). Tja, om nu WEER een nieuwe computer te moeten kopen zien we toch niet zitten.
Ik hoopte tegen beter weten in dat deze keer een andere, goedkopere, oplossing gevonden kon worden maar helaas. De Thaise 'IT mannetjes' spreken nagenoeg geen Engels en vragen ook best veel voor een 'onechte' reparatie. Bovendien zouden we dan zeker 2 weken de comuter kwijt zijn en wie weet hoe 'origineel' je hem hier weer terugkrijgt. En bij de Apple store is inmiddels een nieuwe LCD scherm + glasplaat nog duurder geworden (ruim 600 euries!!!!) en dan hebben we maar 90 dg garantie. Grrrrr.
Dus vooralsnog gebruikt Mats via een HDML kabeltje zijn tv nu als beeldscherm en kan hij in elk geval zijn Macbook gebruiken. Al is het nu als desktop ipv laptop. Maar ja daar heeft hij voor op school niets aan. En op ISB werken allemaal met een Apple. Via school kun je er een met korting kopen al is die korting op dit moment niet echt om over naar huis te schrijven. De school zou het nog even nakijken voor mij. Maar ze vertelden me daar ook dat alle 12 graders/HS students vanaf komend schooljaar een leen Macbook uitgedeeld krijgen dus als dat idd zo is dan kan Mats daarmee een jaar uit de voeten. Dan kopen we wel een nieuwe Apple laptop als meneer zijn diploma heeft gehaald en  verder gaat studeren. Ondertussen ga ik eens kijken of ik in Nederland een goedkopere oplossing kan vinden voor dat kapotte Mac scherm.

Dat wij wat met computers hebben moge duidelijk zijn. Want ondertussen was Michou's Sony Vaio laptop er na een Windows update ook mee gekapt en kregen niemand hem meer aan de praat. Zucht!  Gelukkig heeft Michou nog een oude reserve laptop die ze kan gebruiken want het duurt nu al bijna 4 weken dat haar laptop in reparatie is. Via de winkel is hij teruggestuurd naar het Sony Repair center en blijkbaar was die verkeerd geinstalleerde update een toevalligheid want er blijken 3 onderdelen vervangen te moeten worden. Als ik ze tenminste goed begrepen heb want tja ze spreken daar nagenoeg geen Engels. (En even voor de duidelijkheid die laptop is ook net 1 jaar oud en had ze vorig jaar in mei voor haar verjaardag gekregen!) Maar... naar het schijnt kan ik hem eindelijk morgen, na eerst 89 euro te hebben afgetikt, komen ophalen. I Keep my finges crossed.
En behalve haar computer stopte ook, de pas in mei aangeschafte, TI-84 graphic calculator ermee. En die dingen zijn ook niet zo goedkoop. Gelukkig zit daar nog garantie op dus tijdelijk gebruikt Michou de grafische rekenmachine van Mats en heb ik die van Michou teruggegeven aan school voor reparatie. Kijken wat daar de reactie op is.

Dan had ik zelf nog een slecht werkende Iphone5 (ook net nieuw). Mensen hoorde mij wel praten maar ik hen niet. Lekker handig als je wilt telefoneren.  Pfff, het gaat allemaal goed zo.
Maar uiteindelijk is dat ook weer opgelost en hoop ik dat we nu even verschoond blijven van verdere mankementen en vooral extra kosten. De golfcart maakte nl. ook weer een apart geluid en daarvan moest de uitlaat opnieuw vastgelast worden en we hadden ook nog 3 huisdieren waarvan een rabies bloedtest moest worden afgenomen.

Slik, daarvoor durven ze wat te vragen. Ka-ching, Ka-ching.....kassa....daar gaat het vakantiegeld ;-)

Afijn, soms zit het dus mee en soms zit het tegen.
Gelukkig schijnt de zon volop, ondanks het regenseizoen waarin ik dus steeds vergeet om mijn wasgoed binnen te zetten hihi, en geniet ik van deze relaxte periode. Alles kan, niets moet. Zo ging ik nog naar de bioscoop met twee vriendinnen (Now you see me .... leuke film), doen we a.s. woensdag samen een facial gevolgd door een gezellige lunch en ging ik dit weekend met Michou ook weer naar de bioscoop om met haar Men of Steel te bekijken. Mats had al deze films al met z'n vrienden gezien en bleef dus thuis.

Nog 2 weekje ben ik manloos. Op de dag dat Rob terugkomt zijn we precies 24 jaar getrouwd en 2 dagen erna vertrek ik dan voor een week naar Nederland waar ik de sleutel van ons eigen apartement ga ophalen. Leuk!!!!