Inmiddels is Rob ook weer thuis, hij was voor een kleine week naar Zweden. Maar met een tussenstop in Nederland wat dus betekende een koffer vol lekkers mee terug. Het voorraadje drop, Calve pindakaas, hagelslag en DE koffie is weer voor even aangevuld.
Verder ben ik de afgelopen weeken maar eens actief gebruik gaan maken van mijn Clark Hatch fitness membershipcard. Gym... here I come! In de strijd tegen de kilootjes en inmiddels waardeloze conditie was ik in eerste instantie weer begonnen met hardlopen. Maar dat blijkt definitief een afgesloten zaak. Mijn rug wil hier echt niet meer aan meewerken. En terwijl Rob dus heerlijk jogt -en tegenwoordig in het weekend met een groep mountainbiket (?)- loop ik, naast het dagelijkse rondje met de hond, de sportschool binnen. Hier heb ik inmiddels een haat-liefde relatie opgebouwd met de stairmaster. Wat een @#%$ apparaat. Maar desondanks geniet ik van mijn uurtje sporten (vandaag zelfs ruim1,5 uur want ik had zulke leuke muziek op mijn i-pod) dus we blijven fanatiek doorgaan.
Nu is 't bijna weekend. Michou is alweer thuis; die hebben we gisteren opgehaald. Ze is druk (euh) aan het studeren want volgende week zijn de final semester exams. Begin februari begint dan semester 2 en moet ze na volgende week andere (vervolg) vakken kiezen. Afhankelijk hoeveel credits ze bij elkaar gesprokkeld heeft. De taal Japans heeft ze trouwens laten vallen. Dat was haar uiteindelijk toch te moeilijk (en naar mijn mening ook een vak waar je niet veel aan hebt, maar dat terzijde). Ze kijkt nu of ze credits voor haar IB Spaans kan krijgen. Lekker vlot allemaal weer. Typisch onze dochter. Maar goed belangrijkste is dat ze het naar haar zin heeft daar op college en haar draai gevonden heeft.
Mats hobbelt ondertussen ook gewoon door. Ergens in februari heeft hij van school Global Citiziens Week (aka Week Without Walls); een soort schoolreisje tbv het goede doel c.q de community. Sigh!
Over een paar maanden moet hij trouwens zijn vakkenpakket kiezen e/o keuze maken voor IB maar meneer heeft nog geen flauw benul wat hij leuk vindt of wil gaan studeren. Lastig kiezen dus. Vooralsnog maar goede cijfers blijven halen dan bekijken we het eind van het schooljaar wel verder.
Wie het ook allemaal bekijkt is Dinkellientje. Onze hondedame begint behoorlijk te puberen. Sinds kort is ze het er niet mee eens dat ik 's morgens naar de sportschool ga en haar dan alleen achter laat. Ze laat dit dan ook goed merken door in die tijd op sloopjacht te gaan. Ze zoekt bewust naar dingen om te slopen. Zo gooit ze de prullebak in de keuken om (en haalt deze vervolgens overhoop) en sleept de inhoud de huiskamer in, heeft al een muis, usb memorystick en oa mijn bril gemold en presteerde het zelfs om een nieuwe halogeenlamp die in een doosje op tafel lag kapot te bijten. Ik bedoel maar.. dat moet toch pijn doen, en toch heeft ze erop zitten kauwen. Ook schoenen, 'n bord met schelpen en een rekenmachientje moesten eraan geloven. Uiteraard dacht ik dat ik alles op een veilige afstand had weggelegd. Niet dus. En 't is niet dat ze geen speelgoed van haarzelf heeft. Wat zeg ik..er staat een hele doos vol. Nu gaat mevrouw in de tuin als ik ga sporten maar ook daar moet ik dus goed kijken of er niet iets ligt of staat wat ze kan slopen. Ik heb in elk geval genoeg gaten in de tuin om nwe boompjes te planten. Het is dat ze zo ongelofelijk knuffelkont is want anders...... Tja, wie wilde er ook weer een boxer?
Zie haar zitten: de directrice....
Fijn weekend allemaal!
