leven met een boxerpup

Inmiddels doet Weblog (deze keer zonder streepje ertussen) verwoedde pogingen de websites online te krijgen. Heel af en toe kan ik inloggen op mijn eigen site (alhoewel 'mijn' of 'eigen' gaat helemaal niet op want wat ik te zien krijgt lijk in de verste verte niet op mijn oude vertrouwde site). De layout is totaal veranderd, de nieuwe opties vind ik waardeloos, ik snap niets van de inhoud en de  mogelijkheden en.... het allerergste...ik mis nog steeds 7 jaar verhalen en foto's. In en in triest. Zelfs als Weblog het ooit nog opgelost krijgt blijf ik nu definitief hier bloggen. Mij zijn ze kwijt als klant. Ik zal dan zorgen dat ik mijn oude postings gekopieerd krijg of in elk geval ergens anders opgeslagen en gepubliceerd. Maar eigenlijk vrees ik het ergste en ga ik ervan uit dat ik al mijn verhalen uit Brazilie en Dubai kwijt ben. Heel pijnlijk.
Never change a winning team. Ik zal nooit snappen wat Weblog heeft doen besluiten deze migratie uit te voeren.

Afijn, inmiddels zijn we een weekje verder na mijn laatste blog. Nog steeds ben ik zonder maid en dus heb ik vandaag voor de verandering maar weer eens een aardig stapel strijk weggewerkt. Blijft een van mijn favoriete klusjes in huis. Gelukkig kwam Dinkel mij helpen en werd de stapel ietsje kleiner omdat ik het eea weer in de wasmachine kon gooien -_- Wel gezellig zo'n hond in huis hoor.
Ik las laatst een leuke test t.a.v. de aanschaf van een boxer. Hilarisch. En zo waar............ Inmiddels heb ik geen leuke kaarsjes en schelpjes meer op mijn salontafel staan, zit onze bank al onder de balpen strepen (tja dus nooit een pen op tafel laten liggen), heeft mijn bril een apart montuur gekregen (tsss die viste madam uit mijn handtas), zien mijn kunstzonnebloemen er maar trooste- (euh blaadjes)loos uit en heeft het rotan tijdschriften mandje de gekke vijf minuten van Dinkel ook niet overleefd.

Gelukkig begint onze boxer dame steeds meer van wandelen te houden en gaan we er iedere dag een stuk op uit. De afstanden worden steeds langer die ze kan afleggen. Heb even een poging gewaagd om met haar te gaan rennen maar ik moet eerst nieuwe goede loopschoenen hebben en mevrouw moet nog ietsje beter langzij lopen. Nu breek ik nog te vaak me nek over haar :-) Ben trouwens ook eens aan het rondkijken voor een leuke hondencursus met Dinkel. Agility ofzo, volgens mij vindt ze dat geweldig.

Michou heeft het ook naar haar zin op de universiteit. Langzaam komt ze in een studie ritme en het zelf 'koken' gaat goed. Lang leve de magnetron!! Afgelopen weekend was ze weer thuis maar moest ze op zaterdag toch nog verplicht 2 uurtjes een freshman seminair volgen. Dus hebben Rob en ik haar weggebracht en bij haar in de buurt wat boodschappen gedaan. Er was daar een soort permanent overdekte markt. Apart hoor om al dat locale fruit en verschillende, soms vreemde, groentes te zien. Over het vlees en vis heb ik het maar niet. Komplete varkenskoppen, poten en snuiten  maar ook schildpadden, kikkers en andere vreemde vissen lagen (al dan niet gekoeld) tentoongesteld. Bleh.

Daarna zijn we nog een stukje achter Michous' kamer gaan rondrijden en kwamen we bij de Salaya river. Zo apart in de middle of nowhere zie je dan opeens tempels en een toeristen site. Met een longtailbootje kun je de rivier op en vaar je langs drijvende huizen naar rijstvelden en kwekerijen.

Natuurlijk had ik mijn fototoestel niet bij me dus eea is genomen met mijn mobieltje.

  

real housewife

Tja en zo ben ik sinds gisteren weer een 'echte' huisvrouw.
Wat ik ergens al voelde aankomen werd gisteren bewaardheid..... de maid zei op!

Ze was een lieve vrouw, werkte op haar manier ook best hard (alleen niet zo bij mij), maar vanaf het begin af aan voelde het niet goed. Ik had dan ook mijn instinct moeten volgen maar mijn onwennigheid/onzekerheid mbt verhuizing, nwe land en vreemde taal en Michou's transport probleem gaf de doorslag toch met haar in ze te gaan.

Het leek ook de ideale oplossing. Een goed Engels sprekende maid cum driver met rijbewijs en eigen vervoer die in 1e instantie Michou van/naar Universiteit gaat rijden en in de tijd die overblijft mij wat in het huishouden helpt. Bovendien houdt ze van koken dus een win -win situatie. Ik niet meer in de keuken en Rob krijgt lekkere maaltijden -_-.

Dat koken inderdaad haar passie is bleek ook uit het feit dat ze als bijverdienste vanuit huis een soort cake service runt. Dat 'bedrijfje' loopt als een speer (haar brownies zijn inderaad fantastisch) en de hele dag door ging dan ook haar telefoon voor bestellingen. Met als gevolg dat ze soms later kwam of  eerder weg moest ivm een levering. In principe had ik in het begin nog zoiets van... prima zolang het huis maar gedaan is...toch begon het me wel steeds meer te irriteren.  Maar ja ze deed haar werk en het was zo handig iemand in huis te hebben die voor mij kon communiceren met monteurs, de tuinman, telecombedrijf etc.
Toch kreeg ik steeds meer het gevoel dat ze misbruik maakte van mijn goedheid en ze de boel afraffelde om op tijd naar huis te kunnen te kunnen.
En toen achteraf bleek dat ze helemaal niet zo happig was om te gaan rijden (dat merkte ik twee weken geleden toen we Michou's universiteit & campus gingen verkennen) baalde ik echt stevig. Want daarop was ze wel aangenomen en belangrijker nog ..... ook haar salaris gebasseerd!

Maar omdat we inmiddels voor Michou toch een andere oplossing hadden gevonden en er niet meer gereden hoefde te worden liet ik het maar (weer) gaan. Bovendien vervielen de eerder gemaakte afspraken en kwamen we overeen dat de maid voortaan parttime zou gaan werken. Ik heb gewoon geen FT hulp nodig. Ook zij vond dit een ideale oplossing. Zo had ze meer tijd voor haar bakservice en kon ze er bovendien nog een ander PT jobje bij zoeken. Liefst bij een Europees gezin want die betalen zo goed en eisen minder!! EUH? (Aha duidelijk dus, ik heb mijn lesje weer geleerd )

Afijn, vorige week begon ze dus part-time maar al gauw liep ze langer met Dinkel buiten (lees: beppen met andere maids en de honden zittend aan de riem op de grond erbij) dan dat ze ook daadwerkelijk haar uren 'in huis' maakte. Moet ik wel eerlijkheidshalve zeggen dat ze dol op onze huisdieren is en erg lief voor Dinkel. Maar ook het koken werd ook minder want ach... "Michou is not home, sir is travelling, and its only you and young Mats...  So you don't eat much do you?" Euh, wie bepaald dat?
En dus terwijl ik denk dit kijk ik nog een weekje aan (wacht even totdat Rob dit weekend thuis komt) kwam de maid gisteren vertellen dat ze ermee stopt. Per direct. Tot zover een maand opzegtermijn. Volgende weekend moet ze nl. voor een maand 'up country' naar haar rijstveld om te helpen oogsten (stuk familie land) en daarna al die PT jobs wordt haar te veel. Ze zoekt dan toch liever een FT baan bij 1 gezin.
Is maar beter zo.

En zo ben ik dus weer officeel zelf de maid euh huisvrouw. Ach ik heb toch niets beters te doen dan alleen koffie drinken haha. Dus gisteren maar weer braaf staan strijken. Grrr, daar heb ik toch zo'n hekel aan.
Volgens mij zag ik nog briefjes bij de supermarkt hangen "maid looking for PT job"...
Toch maar eens een telefoonnummer noteren.
LOL.

Op kamers (2)

Na afgelopen week Michou iedere dag naar de Universiteit te hebben gebracht, of liever gezegd opgehaald want 's morgens bracht Charlie -een zeer sympathieke, betrouwbare en goed Engels sprekende taxichaffeur- haar naar college zodat ik niet zo hoefde te stressen in de vroege ochtend, is nu de tijd aangebroken dat Michou het nest verlaat. De introductieweek is achter de rug, de campus is verkend, vriendinnen zijn gemaakt, haar 1e semester subjects (4 stuks) zijn gekozen, en dus begint morgen het echte studentenleven.

 Vorige week, terwijl Michou hele dagen activiteiten had en dus onder de pannen was, heb ik de nodige spullen alvast naar haar kamer gebracht en de boel wat ingericht. Michou is w.d.b. een makkelijke tante en vindt het allang best dat deze moeder al dat werk uit d'r handen neemt. Verder heb ik van de week nog wat extra inkopen voor haar gedaan (v.a. volgende week mag madam mooi zelf boodschappen doen -_-) en op donderdag toen Mats vrij van school was (lang weekend) zijn we samen nog een keer naar haar apartementje gereden en heeft hij mij geholpen met de laatste dingen te verhuizen en een kastje in elkaar te zetten. Daarna heb ik Mats gelijk de campus van zijn zus laten zien en namen we op de terugweg Michou mee naar huis. Kwamen we trouwens in een giga regenbui terecht (lees: noodweer) en ontstond er natuurlijk een nog langere file dan normaal. En zo waren we weer lekker laat thuis. Zucht.

Maar dat is nu allemaal over want vanmiddag heb ik Michou 'officieel' naar haar kamer gebracht en vanaf nu komt ze dus alleen de weekenden thuis. Wel wennen voor mij om haar zo (moederziel) alleen achter te laten maar ik ben blij dat ze niet meer dagelijks zo lang in de auto hoeft te zitten.

Nog wat eerste foto's van haar kamer:

En nu Rob nog weg is zijn Mats en ik dus saampjes thuis. Nou ja met Dinkel en de katten er nog bij dan.

op kamers

Van de week 's morgens samen met Michou maar eens richting haar a.s. Universiteit gereden. Kijken hoe lang we erover deden in de spits en wat uberhaupt een goede/snelle weg er naar toe was. Nadat we belachelijk vroeg de deur uit gingen om de file in ons compound voor te zijn, de maid ook nog 2x verkeerd reed ivm wegwerkzaamheden en desorientatie kwamen we ruim een uur en drie kwartier later bij MUIC aan. Zelfs onder de meest gunstige omstandigheden duurt de reis zeker een klein uur. No way dat Michou dit 2x per dag gaat afleggen (en de maid dus 4x). Zelfs zonder Michou's studierooster nog te weten, WEET ik al dat dit 'm niet gaat worden. Dit gaat ze niet volhouden. En ook de maid/driver leek niet al te enthousiast.

Daarom zijn we op de campus direct bij de International Relations Office binnengestapt en hebben we gevraagd hoe het met studenthousing zat. De eigen housing facilities zaten al vol (logisch, het nwe semester begint volgende week), MAAR er was in de buurt vd campus onlangs een nieuw apartementen complex  voor int. studenten geopend en daar zou nog wel plaats zijn. Of we daar dan wilden kijken? Uiteraard zijn we er  meteen naar toe gereden en daar werden we wild enthousisast.

Prachtig gebouw, met alle faciliteiten, 24 hr bewaking, en mooie grote gemeubileerde kamers. Er was zelfs nog 1 VIP room (lees: 1 bdr appartment) vrij. Eenmaal die kamer gezien te hebben was Michou om en besloten we dat dit 'm wel gaat worden.

Dus vandaag nog een keertje terug gereden met Rob, zodat hij ook weet waar z'n dochter kom te zitten, en hebben we het huurcontract getekend. Eigenaresse van het pand is een professor van de Universiteit en ze verhuurt dus alleen aan int. studenten.

Verder hebben we thuis mijn keuken- en linnen kasten geplunderd (gggrrr heb ik juist tijdens de verhuizing een grote schoonmaak gehouden en zo veel dubbel spul weggedaan) en de uitzet van Michou bijeen gesprokkeld. Bij Power Buy scoorden we nog een magnetron, waterkoker, 1pits kookplaatje en een grill/tostirooster.

Dus voorlopig kan madam vooruit.

Overmorgen is admissions en intake + moet Michou 2 level placement testen doen (math + English) , de dag erna mag ze foto's maken, ID card regelen en een bankrekening openen plus haar college uniforms kopen (jaja ook hier dragen ze 'schoolkleding'), en 1e betaling studie doen waarna ze haar vakken mag kiezen (course selection) en dan  nog 2 dagen introductie.

Maandag 19 september gaat het echte werk beginnen............STUDEREN!

teken van leven...

(Ivm een grootschalige verhuizing bij Weblog.nl  kunnen bloggers al een paar weken niet inloggen op hun eigen site en krijgen lezers een alg. tekst te zien. Erg irritant en ik denk er hard over na om te switchen naar een andere blogdienst c.q. naar dit blog over te gaan. Ik word een beetje moe van alle wijzigingen die de afgelopen tijd hebben plaatsgevonden en bovendien vind ik niet alles een verbetering. Ooit koos ik voor Weblog.nl omdat deze, voor mij als digibeet, het eenvoudigste programma bood. Nu niet meer. Enniewees, hopelijk is de migratie binnenkort achter de rug en behoren de overgangsproblemen tot de verleden tijd. Maar ik heb er - en met mij vele anderen- een hard hoofd in).

Door dit alles loop ik nu erg achter met mijn verhalen en voelt het als mosterd na de maaltijd om nog in het verleden te schrijven. Ben ook allang vergeten wat ik allemaal dagelijks gedaan heb. Sommige dingen zijn helemaal niet zo interessant (meer). Maar goed, hieronder dan toch maar een soort samenvatting. Ik hoop dat jullie van lezen houden.

         - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

   

Inmiddels is onze derde officiele (school) week in Bangkok voorbij. Men vraagt mij regelmatig wat ik nu van Bangkok vind maar eerlijk gezegd kan ik daar nog geen goed antwoord op gegeven. Verder dan ons compound en de neigbourhood ben ik nog niet echt geweest. De eerste week(en) wilde ik vooral thuis blijven om de vakantie- en laatste verhuisspullen op te ruimen, Dinkel te laten acclimatiseren, de maid in te werken en verder gewoon aanwezig te zijn als Mats uit school kwam.  

En eerlijk gezegd hebben we de behoefte ook nog niet om te gaan sightseen. Wdb heeft deze verhuizing er best ingehakt. Beetje te druk geweest allemaal (stress rond examen en vervolg studie van Michou, alle voorbereidingen mbt relocation, de fysieke verhuizing zelf, regelen nwe school  Mats, verlate levering container in BKK, reis naar Ned. , operatie schoonvader, onze vakantie,  nwe pup erbij). Ik merk dat ik een jaartje ouder wordt -_-  Ook voor Rob waren het hectische tijden met alle zakenreisjes, z’n nwe baan etc. Alles is weer wennen. Bovendien heeft hij weer last van zijn rug en pijn is ook zo vermoeiend.

Over ons compound kan ik zeggen dat het hier heerlijk is. Erg netjes,  lekker groen  (WAT een verademing na al dat zand) en veel activiteit (lees: leven in de brouwerij). Kinderen die fietsen en buiten spelen, honden die uitgelaten worden, sporters overal, golfkarretjes die af en aan rijden,  guards en tuinmannen die overal de straten  en parkjes netjes houden en klaar staan voor een praatje....als je Thais spreek dan .... Buiten ons compound,  in the neighbourhood, is het een en al Thaise bedrijvigheid. Men leeft duidelijk op straat. Alle levensbehoeften zijn in de nabije omgeving te verkrijgen dus wat dat betreft hoef ik nergens ver heen. Het golfkarretje of mijn opoefiets brengt me overal waar ik wezen moet (en anders heeft de maid nog een auto -_-)  

Mbt ons huis; dat begint ook meer als een THUIS te voelen. Maar nu we er dan ook echt in "leven" vallen ook de gebreken op. En dus stond de tweede en derde week  vooral in het teken van klusjes en reparaties.

Verder werd er een Pestcontrol uitgevoerd. Alleen tegen termieten  zo bleek achteraf (gezien een klacht van mijn toilet deur) dus voor de invasie mieren in het hele huis moeten ze nog een keer terugkomen...zucht.  Die deurpost wordt tzt vervangen. Ook werden eindelijk alle airco’s eens goed nagekeken en degenen die stuk waren gerepareerd. Al moesten ze daar wel weer 2x voor terugkomen omdat sommige onderdelen niet op voorraad waren. Ook heb ik de oude gordijnen uit Dubai voor de kids vermaakt en deze in hun kamers opgehangen. Voor de verzakte tegels (lees: mega gaten) in de tuin kwamen ze langs om de maten op te nemen en zandzakken te brengen. Daarna heb ik ze niet meer gezien. Zucht!  Update: Inmiddels zijn ze gisteren begonnen met het vervangen van de tegels en gaan ze vandaag verder en ook de deurpost wordt vervangen).

Dan hebben we  --euh, mijn eega-- zelf nog wat klusjes in huis uitgevoerd zoals schilderijen en spiegels ophangen. En aangezien alle muren  hier van gips zijn  vereiste het enige vindingrijkheid van mijn handige Harrie om ervoor te zorgen dat de boel netjes bleef hangen.

Inmiddels verliep ook het 3 mnd. visa van de kids & mij en moesten we ons bij immigration melden alwaar we, na inlevering van alle vereiste documenten en uittreksels (gelegaliseerd c.q. gestempeld en vertaald in Ned. ) en recente pasfoto’s nu een visa voor 1 jaar hebben ontvangen.

Ook had ik ergens in de afgelopen weken een afspraak bij de tandarts voor het vullen van een gaatje in mijn kies.... Althans dat dacht ik. Het resulteerde in 3 (onbehandelde) bezoekjes aan de dental-office omdat men niet zeker was van het eigenlijke probleem en dus de juiste aanpak en foto's gaven geen duidelijkheid. Men had het al over een wortelkanaalbehandeling en kroon/brug en zelfs 't trekken vd kies kwam aan de orde. Afijn om een lang verhaal kort te maken na een hele intensieve marteling, euh reinging lijkt het probleem nu opgelost te zijn.Vooralsnog blijft pijn weg. Pfff, had ik dus bijna een smak geld uitgegeven aan een wkb, kroon of brug en nog erger een kies laten trekken. Ooit zal die kies wel vervangen moeten worden maar vooralsnog niet.

Mats heeft nu 3 weken school gehad en komt enigzins in een dagelijkse ritme. Hij moet nog steeds wennen aan de leraren, de vakken en het schoolgebouw. En op deze leeftijd  zijn je vrienden belangrijker dan school natuurlijk -}. Hij heeft een Amerikaanse jongen ontmoet die bij ons om de hoek woont, en samen  gaan ze nu met onze golfcart naar school. Verder begint school al vroeg, om 7.15 uur, dus opstaan (lees: op tijd naar bed gaan) is nog een struggle. Overigens ook voor mij want doordat manlief ook al om 5.45 uur de deur uit gaat –om de files voor te zijn- is de hele beestenboel al vroeg wakker. Dan moet er dus geplast en gep... worden en wil men eten. Dus deze mama loopt al vroeg in haar ochtendjas met hond door de tuin te banjeren.

Dinkel is trouwens een aparte hoor. Waarom wandelen als je ook in de golfcart kan zitten?  De katten zijn inmiddels ook al aan haar gewend al blijven ze Dinkel af en toe wel een over-enthousiast beest vinden. En hardleers bovendien. Weet ze nou nog niet dat een haal van een kattenpoot pijn doet?  Maar ook kat Baileys is een sul. Die laat zich gewoon aan z’n oor door het hele huis slepen. Waarom die niet van zich af mept zoals Cream doet is mij een raadsel? Afijn, ’s avonds slapen ze gezellig samen dus zo’n vaart zal het allemaal wel niet lopen. Verder is Dinkel dol op de inhoud van de kattenbak dus hebben we dat ding maar naar eenwat  hogere locatie verplaatst. Ook heeft ze haar eerste tripje naar de dierenarts al achter de rug.....een nagel van haar voorpoot (pink?) was ze compleet verloren. Waarschijnlijk dankzij die mooie tegels met gaten in de tuin.

Michou heeft nog steeds vakantie en vermaakt zich vooral met lezen (online).  Die zien we overdag niet veel.  Op dit moment leeft ze nog steeds  in de Europese tijdzone ghehe.  Ze heeft een nieuwe laptop gekregen nadat haar beeldscherm er vorige week mee kapte.  Dus die is helemaal blij met haar oranje Sony Vario. Haar opleiding begint op 15 september. Eerst introductie en daarna de officiele lessen. Dan is iedereen weer onder de pannen en komt er echt regelmaat in ons dagelijkse leventje.

Alhoewel....manlief heeft voor september en oktober alweer zakenreisjes  naar Zuid Afrika, Mauritius en Jeddah (Saudi Arabie) gepland en in november staan de eerste loge’s  ++ mijn ouders ++ alweer voor onze deur.

Nog wat leuke foto's:

Ook hadden we nog bezoek van een ander (meer ongewenst) huisdier:

 Iieeksssssss....

Ben benieuwd waar mama phyton zit.